Η δηλητηρίαση ένδεκα ορνίων (Gyps fulvus) μέσα στο Εθνικό Πάρκο Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού αναδεικνύει μια σειρά από ζητήματα που οφείλουν να απασχολήσουν την κοινωνία και την πολιτεία.

H δηλητηρίαση ζώων (αδέσποτων και άγριων) έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αυτό αποδεικνύει ότι το υπόδειγμα καταστολής τους έχει αποτύχει συνολικά. Χρειάζεται πολύ καλύτερη αστυνόμευση (με την ίδρυση «αστυνομίας των ζώων», τη λειτουργία πενταψήφιου αριθμού καταγγελιών κ.ά).

Είναι επίσης απαραίτητη η αυστηροποίηση των σχετικών ποινών. Σήμερα οι ποινές είναι αναλογικές μόνο με την «αξία» της ζωής του θύματος (με τη ζωή των άλλων ζώων να θεωρείται δυστυχώς πολύ κατώτερη εκείνης των ανθρώπων). Θα μπορούσαμε πάντως αμέσως να συμφωνήσουμε πως οι ποινές θα έπρεπε να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την εγκληματική διάθεση του θύτη. Να μην αφήνονται εγκληματικές φύσεις να αναπτύσσονται και να εθίζονται στο αίμα στο θερμοκήπιο της ατιμωρησίας και της υπέρμετρης επιείκειας.

Η μοίρα όλων των ζώων είναι κοινή: οι «φόλες» δεν αφορούν μόνο τα αδέσποτα ζώα, αλλά και την άγρια ζωή· η προστασία της άγριας ζωής προϋποθέτει την καταπολέμηση της κτηνοτροφίας· η φιλοζωία δεν μπορεί να περιορίζεται στα οικόσιτα ζώα, αλλά οφείλει να αγκαλιάζει όλα τα μη ανθρώπινα ζώα.

Ζώα, άνθρωποι και φύση είμαστε ένα. Χρειαζόμαστε μια συνολική πολιτική που θα λαμβάνει υπόψη της τα συμφέροντα όλων των ζώων και θα εκφράζει αυτή την ενότητα. Εμείς, το Κόμμα για τα Ζώα ήρθαμε για να υπηρετήσουμε αυτή την αναγκαιότητα!